Rozwój społeczno-emocjonalny dziecka

Rozwój społeczno-emocjonalny dziecka niejednokrotnie jest niedoceniany przez rodziców i opiekunów. Większość z nas zabiega i skupia się na fizycznym rozwoju dziecka, jego możliwościach poznawczych, kształceniu kolejnych funkcji niezbędnych do podjęcia nauki w szkole jak również na nieprawidłowościach w sposobie komunikowania się i wypowiadania poszczególnych głosek. Tymczasem, człowiek w swej naturze jest istotą społeczną, wszelkie jego działania zachodzą w interakcji z innymi ludźmi, w kontekście do danych norm i zasad społecznych jak również zależnie od kultury, w której przyszło mu funkcjonować.

Prawidłowy rozwój społeczno-emocjonalny rozpoczyna się zaraz po narodzinach dziecka, kiedy to zaczyna funkcjonować wśród innych ludzi oraz w odpowiednim dla siebie tempie buduje więź emocjonalną z głównymi opiekunami. Osiągnięcia dziecka w kolejnych etapach rozwoju wyglądają następująco:

1 rok życia:

  • skupianie wzroku na twarzy ludzkiej;
  • preferowanie głosu matki;
  • płacz jako pierwszy akt komunikacji;
  • okazywanie przywiązania np. uśmiech społeczny, inicjowanie i utrzymywanie interakcji przed dłuższy czas;
  • zwiększanie się ekspresji, komunikacji ruchami ciała i mimiką;
  • naśladowanie niektórych ruchów i wyrazów twarzy;
  • wyrażanie radości, smutku, złości;
  • odpowiadanie uśmiechem na uśmiech;
  • kształtowanie naprzemiennych interakcji;
  • negatywna reakcja na nieobecność rodzica oraz pojawianie się obcych osób (pojawienie się lęku separacyjnego);
  • pojawienie się gestu wskazywania placem;
  • tworzenie wspólnego pola uwagi.

2 rok życia:

  • kształtowanie się odrębności pojęcia „ja” – coraz większa chęć samodzielności dziecka;
  • zauważanie rówieśników – na razie brak wspólnej zabawy i interakcji, pojawia się naśladowanie ich zachowań oraz reakcji;
  • reakcje emocjonalne dziecka pojawiają się momentalnie po zaistnieniu bodźca oraz są niewspółmierne do jego natężenia;
  • pojawienie się mowy u dziecka sprawia, że proces socjalizacji zaczyna przyspieszać, komunikaty dziecka stają się czytelne.

3 rok życia:

  • grupa rówieśnicza nabiera coraz większego znaczenia, dziecko zauważa panujące
    w niej reguły i zasady;
  • rozwój zabaw tematycznych (gotowanie, ubieranie lalek);
  • pojawienie się nowych, nieznanych dziecku uczuć: wstyd, poczucie winy, zakłopotanie, zazdrość;
  • brak kontroli wyrażania uczuć – reakcje impulsywne, które dziecko nie potrafi wytłumaczyć (dlaczego popchnął brata/kolegę);
  • kształtowanie pojęcia „dobro” i „zło”.

4 rok życia:

  • umiejętność odraczania reakcji oraz kontrolowania swoich zachowań (kontrolowanie wybuchów złości i żalu);
  • dostosowanie się do obowiązujących sytuacji społecznych (inne zachowanie wymagane w kościele, inne na placu zabaw);
  • dziecko staje się wrażliwe na oceny i opinie pochodzące z grupy rówieśniczej;
  • dziecko potrafi za pomocą mimiki wyrazić podstawowe emocje: radość, smutek, strach, złość
  • pojawienie się grupowych zabaw tematycznych;
  • uczestnictwo w zabawach i grach z regułami i zasadami.

5-6 rok życia:

  • wzrost samokontroli;
  • stopniowe zanikanie wyłącznie autorytetu rodziców, a znaczenia nabierają autorytety zewnętrzne (np. pani z przedszkola, instruktor tańca);
  • opisywanie emocji za pomocą słów: boje się, cieszę się, jestem smutny, jestem zły;
  • zabawy tematyczne ze wspólnie ustalonymi przez dzieci regułami;
  • silne poczucie tożsamości płciowej

Nasze przedszkole w trosce o prawidłowy rozwój społeczno-emocjonalny swoich podopiecznych zaangażowało się w Ogólnopolski Projekt Edukacyjny „Sztuka emocji”,
w którym osiem wybranych emocji prostych oraz złożonych: radość, smutek, nadzieja, strach, miłość, złość, duma, wdzięczność wyrażone zostaną poprzez osiem różnych dziedzin sztuki: malarstwo, rzeźba, taniec, muzyka, teatr, film, fotografia, literatura. Raz w miesiącu dzieci biorą udział w zajęciach z psychologiem, który przybliża im specyfikę danego uczucia, omawia sytuacje społeczne, w których się ono pojawia oraz sposoby adaptacyjnego ich wyrażania jak i regulacji. Dotychczas, emocje porwały nas w dwie dziedziny sztuki: energetyczny taniec radości z chustami, a także przelaliśmy nasze łzy smutku na nietypowy materiał malarski jakim jest mleko. Mamy do odkrycia jeszcze wiele fascynujących dziedzin sztuki obfitujących w intensywne emocje…