14 623 12 30

przedszkole.18@umt.tarnow.pl

Westerplatte 10,  33-100 Tarnów

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka

Przedszkole Publiczne Nr 18 
z Oddziałami Integracyjnymi w Tarnowie

  1. Strona główna
  2. Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka
  3. Metody wykorzystywane podczas zajęć​ z zakresu wczesnego rozwoju wspomagania dziecka

Metody wykorzystywane podczas zajęć​ z zakresu wczesnego rozwoju wspomagania dziecka

Celem metody jest modyfikacja zachowania: rozwijanie zachowań deficytowych, redukowanie zachowań niepożądanych, generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii w czasie. Metoda opiera się na stosowaniu wzmocnień pozytywnych.

Celem metody jest jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno- ruchowego, a także kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie i przestrzeni.

Zawiera szeroki wachlarz metod i zabaw (rozluźniających, ruchowych, twórczych- taniec, śpiew, plastyka ciała, drama) pobudzających do aktywności, przeżyć, nawiązania kontaktu, współpracy, samoświadomości.

Metoda ma na celu poprawę funkcjonowania w sytuacjach społecznych przez zmianę zachowań nieakceptowanych na pożądane i społecznie akceptowane.

Metoda jest drogą do nawiązania porozumienia z osobami, które wydają się być niezdolne do kontaktu lub niezainteresowane ludźmi. Pierwszym kanałem porozumienia może być dotyk.

Celem tej metody jest rozwijanie motoryki małej, czyli zdolności manualnych dziecka oraz poprawa ruchów precyzyjnych.

Polega na usprawnianiu wszystkich zmysłów: czucia proprioceptywnego, dotyku, węchu, smaku, wzroku, słuchu – tworzenie globalnego, wielozmysłowego obrazu danego pojęcia.

Trening kreatywnego wczesnego rozwoju (program wspierania kreatywnego rozwoju).

Metoda wspierająca rozwój mowy i kompetencje językowe u dzieci- ruch, słuch, słowo.

Działanie bazujące na dwóch równoważnych elementach: sztuce (twórczości) i terapii. Jest formą psychoterapii, która traktuje media artystyczne jako podstawowy sposób komunikacji.

Metoda terapeutyczna bazująca na leczniczym wpływie dźwięku
i muzyki na człowieka.

Plastyka z wykorzystaniem wszystkich zmysłów. Metoda wspierania rozwoju poprzez stymulację sensoryczną oraz swobodę procesu twórczego.

Integracja sensoryczna oznacza wszystkie procesy zachodzące w naszym układzie nerwowym zmierzające do odbierania, odpowiedniego przetwarzania i wykorzystania w różnych celach bodźców ze środowiska zewnętrznego  oraz naszego ciała. Metoda ta ma na celu wsparcie układu nerwowego w porządkowaniu tych bodźców.  W trakcie zajęć wykorzystuje się różnego rodzaju przybory, przyrządy,  zabawki, materiały, aby umożliwić odpowiednią stymulację każdego ze zmysłów.

Jedna z najbardziej rozpowszechnionych na świecie form terapii dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami neurorozwojowymi. Terapeuta bazując na naturalnej motoryce dziecka, wpływa na normalizację napięcia mięśniowego, umożliwia wykonanie ruchów, poprawę stabilizacji, postawy, jakości wzorców ruchowych.

Metoda terapii neurologicznej polegająca na torowaniu pożądanych wzorców ruchowych poprzez stymulowanie czucia głębokiego. Celem jest nabycie sprawności motorycznej poprzez wyuczenie wzorców ruchowych.

Polega na naklejaniu na skórę dziecka elastycznych taśm terapeutycznych. W zależności od techniki aplikacji uzyskać można: wpływ na normalizację napięcia mięśniowego, wspomaganie stabilizacji stawowej, korekcję postawy, usprawnienie przepływu płynów tkankowych czy działanie przeciwbólowe.

To bazująca na mięśniowo-powięziowych taśmach anatomicznych metoda terapii tkanek miękkich. Metoda znajduje zastosowanie w przypadku wszelkiego rodzaju zaburzeń funkcjonalnych tkanek miękkich. Ma na celu poprawę ich funkcji, a co za tym idzie zmianę jakości ruchu czy zniesienie bolesności.

Polega na stosowaniu specjalnych chwytów manualnych w pozycjach uwzględniających naturalne wzorce ruchowe. Wykorzystuje się także specjalny sposób bandażowania dla utrwalenia efektu. Celem tej metody jest korygowanie różnego rodzaju wad stóp np. płasko-koślawości czy końsko-szpotawości. Metoda zakłada zaangażowanie w proces usprawniania rodziców, opiekunów dziecka.

Neurosensomotoryczna integracja odruchów skierowana jest do osób z zaburzeniami w rozwoju psychoruchowym w celu pomocy w usprawnieniu ich fizycznego funkcjonowania oraz rozwoju poznawczego. Zadaniem metody jest wspieranie procesu integracji odruchów w ramach funkcjonowania układu neurosensomotorycznego. Ten typ integracji przedstawia neurofizjologiczną
i neurorozwojową podstawę optymalnego funkcjonowania motoryki (dużej i precyzyjnej) służącej kształtowaniu procesów umysłowych, nawyków zachowania i komunikacji, uczenia się oraz ogólnego rozwoju.

Integracja bilateralna, to koordynacja i współpraca obu stron ciała w ruchu. Umożliwia wykonywanie ćwiczeń przez jedną stronę ciała, niezależnie od ruchów drugiej oraz zdolność koordynacji obu części podczas wykonywania wielu sekwencji ruchu. Celem Integracji Bilateralnej jest stymulowanie lub hamowanie układu motorycznego i sensorycznego, w zależności od potrzeb pacjenta.

Grupa metod mających na celu umożliwienie komunikowania się osobom, które nie posiadają umiejętności mowy, bądź posiadają ją w stopniu uniemożliwiającym satysfakcjonującą komunikację- program językowy Makaton, piktogramy.

Metoda sylabowa lub metoda symultaniczno-sekwencyjna. Stymulacja rozwoju intelektualnego dzieci poprzez osiąganie kolejnych etapów w rozwoju wszystkich funkcji poznawczych. Podstawowym założeniem metody jest dotarcie do dziecka poprzez jego stymulację językową, a w przypadkach, gdy nie jest to możliwe, poprzez wytworzenie alternatywnej formy komunikacji, która ma doprowadzić do wzbudzenia w dzieciach potrzeby i chęci mówienia.